Όταν ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Σαμαέλ Αούν Βεόρ τελείωνε τα Μεγαλύτερα Μυστήριά του, στις τελευταίες σελίδες αυτού του έργου έγραφε: «Δυστυχώς μετράμε με τα δάχτυλα αυτούς που είναι έτοιμοι για τη Γνώση, μόνο δύο άτομα έχουμε γνωρίσει να είναι έτοιμα γι’ αυτό: έναν Ινδιάνο και μια γυναίκα αναλφάβητους». Εκείνος ήταν ο «Χουάκο», ο Ινδιάνος της οροσειράς της Σάντα Μάρτα, στην Κολομβία, Χοακίν Αμορτεγουί Βαλμπουένα ήταν το όνομά του.
Τα χρόνια πέρασαν και ο δικός μας Αβατάρα αποκάλυψε τη διδασκαλία στην ανθρωπότητα του Υδροχόου και η Γνωστική Κίνηση αυξήθηκε ταχύτατα σ’ όλη την Αμερική.
Λίγο πριν τελειώσει το Μεγάλο του Έργο, ο ίδιος ο Δάσκαλος Σαμαέλ κοίταξε προς τα πίσω και μπόρεσε να διαπιστώσει ότι μεταξύ του Στρατού του κανείς δεν ήταν ικανός να τον ακολουθήσει. Παρά μόνο εκεί μακριά, σκαρφαλώνοντας ένα από τα Τρία Βουνά, είδε κάποιον που ερχόταν πίσω στα βήματά του, ξαναείδε τον Ινδιάνο «Χουάκο», είδε έναν Επαναστάτη Αετό: τον Αξιοσέβαστο Δάσκαλο Ραβολού. Χοακίν Αμορτεγουί Βαλμπουένα ήταν το όνομα του Μποδισάουά του.
Αυτός ο Ινδιάνος της οροσειράς της Σάντα Μάρτα έλαβε τις διδασκαλίες εξίσου όπως και οι άλλοι. «Εγώ ξεκόλλησα από το κοπάδι», διευκρινίζει ο ίδιος ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Ραβολού, «λόγω της ανησυχίας μου και γιατί δεν ήθελα να τρώω παραμύθια ούτε από τον Δάσκαλο ούτε από κανέναν, δηλαδή εγώ ήμουν ένας “αντάρτης”».
Ο Χοακίν Αμορτεγουί Βαλμπουένα ήταν ένας οπαδός του Δάσκαλου Σαμαέλ που από την πρώτη στιγμή άρχισε να κάνει πρακτική, άρχισε να ετοιμάζεται εσωτερικά, εργάστηκε στους Τρεις Παράγοντες της Επανάστασης της Συνείδησης. Είχε πάντα στη σκέψη εκείνο που είχε πει ο Δάσκαλος ότι «ο διανοούμενος, από την έλλειψη μιας τελείας ή ενός κόμματος χάνει το νόημα της πρότασης», ότι «ο διαισθητικός ξέρει να διαβάζει όπου ο Δάσκαλος δεν γράφει, και ν’ ακούει όπου ο Δάσκαλος δεν μιλάει».
Με τον τρόπο αυτό ήταν ο μοναδικός ικανός να σπείρει εκείνη τη χούφτα σπόρους που του έδωσε ο Δάσκαλος Σαμαέλ πριν εγκαταλείψει το φυσικό του σώμα.
Με τον τρόπο αυτό, ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Ραβολού είναι ο μοναδικός ικανός να μαζέψει τους καρπούς του, «επειδή έχω συνεχίσει την επικοινωνία μου μαζί του, γι’ αυτό έχω αντιμετωπίσει πολύ πιο ισχυρά την εργασία μου και αγωνίζομαι για το έργο που άφησε ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Σαμαέλ, για να μην διακοπεί αυτή και για να την παρουσιάσω μπροστά στις Ανώτερες Ιεραρχίες σαν Αληθινό Έργο».
Και η αποστολή του συνεχίζει να είναι αυτή: Να προσανατολίζει εσωτερικά (στο Αστρικό πλέον πεδίο) το μαθητή. Και από αυτήν ο μαθητής να μπορέσει να παρουσιάσει το «αληθινό του έργο».
Για να εξασφαλίσει κάποιος μια θέση για την Έξοδο, είναι επείγον και απαραίτητο να βάλει σε εφαρμογή τους τελευταίους προσανατολισμούς του Α.Δ. Δάσκαλου Ραβολού που δίνουν έμφαση στον συνειδητό Αστρικό Διαχωρισμό και τον Θάνατο των ελαττωμάτων, τον Θάνατο στην Πορεία.
Τα άτομα τα γνωρίζει κανείς από τις πράξεις τους.
Το σπουδαίο είναι να καταλάβουμε ότι η Γνώση δεν μας έχει ανάγκη. Μόνο ο πραγματικός Επαναστάτης γνωρίζει ότι η Γνώση τού είναι αναγκαία. Μόνο ο αληθινός επαναστάτης γνωρίζει ότι η ζωή του ανήκει στην υπηρεσία της Γνώσης και όχι το αντίθετο.
Αυτός είναι ο προσανατολισμός που μια μέρα θα λάμβανε εκείνος ο χωρικός με τη μελαψή επιδερμίδα τον οποίο ο Δάσκαλος Σαμαέλ ονόμαζε Χουάκο.
