Η Μεγάλη Ανταρσία

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μερικοί φιλόσοφοι είναι ενάντια σε κάθε εξουσία, απεχθάνονται τις εξουσίες. Τέτοιος τρόπος σκέψης είναι λαθεμένος, γιατί σε όλη τη Δημιουργία, από το μικρόβιο μέχρι τον Ήλιο, υπάρχουν κλίμακες και κλίμακες, βαθμοί και βαθμοί, ανώτερες δυνάμεις που ελέγχουν και διοικούν, και κατώτερες δυνάμεις που είναι ελεγχόμενες και διοικούμενες.

Χρειαζόμαστε αρχές αυτοσυνείδητες. Γίνεται κατανοητή ως αυτοσυνείδηση η ολοκληρωτική γνώση του εαυτού μας, η πλήρης γνώση όλων των εσωτε-ρικών μας αξιών.

Το να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του απαιτεί μεγάλες και τρομερές προσπάθειες. Μόνο μέσα από τη γνώση του εαυτού μας φτάνουμε αληθινά στην αυτογνωσία.

Χρειαζόμαστε επειγόντως να γκρεμίσουμε τοίχους και να σπάσουμε ατσάλινα δεσμά για να είμαστε ελεύθεροι.

Είναι επείγον να γνωρίζουν οι δάσκαλοι να κατευθύνουν το νου των παιδιών προς την αληθινή ελευθερία, για να μην επιτρέπουν να σκλαβώνονται περισσότερο.

Οι δάσκαλοι πρέπει να καταλάβουν την ανάγκη να διδάξουν στους μαθητές το δρόμο της ανάλυσης, του διαλογισμού, της κατανόησης. Κανένα αντιληπτικό άτομο δεν πρέπει να δέχεται ποτέ τίποτε με δογματικό τρόπο. Επείγει πρώτα να ερευνούμε, να κατανοούμε, να εξετάζουμε πριν να αποδεχτούμε.

Δεν αρκεί να λέμε στους μαθητές ότι πρέπει να είναι αυτό ή εκείνο. Είναι αναγκαίο να μάθουν οι μαθητές να είναι ελεύθεροι, για να μπορούν από μόνοι τους να εξετάζουν, να μελετούν, να αναλύουν όλες τις αξίες, όλα τα πράγματα που ο κόσμος πιστεύει ότι είναι ωφέλιμα, χρήσιμα, πολύτιμα και όχι απλά να τα δέχονται και να τα μιμούνται.

Οι μαθητές πρέπει να απολαμβάνουν απόλυτη ελευθερία για να ερευνήσουν από μόνοι τους, για να εξετάσουν, για να ανακαλύψουν αυτό που πραγματικά, αυτό που σίγουρα είναι στον εαυτό τους και εκείνο που μπορούν να κάνουν στη ζωή.

Είναι επείγον να καταλάβουν οι δάσκαλοι την ανάγκη να εναρμονίσουν έξυπνα την ελευθερία με την τάξη, και αυτό είναι δυνατόν μέσω της συνειδητής προσοχής.

Η τάξη δίχως ελευθερία είναι τυραννία. Η ελευθερία δίχως τάξη είναι αναρχία.

Ελευθερία και τάξη συνδυασμένες σοφά αποτελούν το θεμέλιο της Βασικής Εκπαίδευσης.

Ο φοιτητής ή η φοιτήτρια προσεκτικοί στις αίθουσές τους, στα μαθήματά τους στην τάξη, δεν χρειάζονται κανενός είδους πειθαρχία.

Όταν μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε την προσοχή συνειδητά, η πειθαρχία τότε περιττεύει.

Η δημιουργική ελευθερία δεν μπορεί ποτέ να υπάρχει σε ένα πλαίσιο. Χρειαζόμαστε ελευθερία για να καταλάβουμε τα ψυχολογικά μας ελατ-τώματα με ολοκληρωτικό τρόπο.

Όλη η προσπάθεια των δασκάλων πρέπει να κατευθύνεται προς τη Συνείδηση των μαθητών. Πρέπει να προσπαθούν για να μπουν αυτοί στο δρόμο της κατανόησης.

Το να καταλαβαίνει κανείς είναι κάτι άμεσο, απευθείας, κάτι που βιώνουμε έντονα, κάτι που πειραματιζόμαστε πολύ βαθιά και που αναπόφευκτα γίνεται το αληθινό εσωτερικό ελατήριο της συνειδητής δράσης.

Το να θυμάσαι, να ξαναθυμάσαι είναι κάτι νεκρό, ανήκει στο παρελθόν και δυστυχώς μεταβάλλεται σε ιδανικό, σε ρητό, σε ιδέα, σε ιδεαλισμό που θέλουμε να μιμηθούμε μηχανικά και να ακολουθήσουμε ασυνείδητα.

Στην αληθινή κατανόηση, στη βαθιά κατανόηση, στην εσώτερη κατανόηση σε βάθος, υπάρχει μόνο η εσώτερη πίεση της Συνείδησης, σταθερή πίεση προερχόμενη από την Ουσία που φέρουμε μέσα μας και αυτό είναι όλο.

Η αυθεντική κατανόηση εκδηλώνεται ως απλή, φυσική, αυθόρμητη δράση, ελεύθερη από την καταθλιπτική διαδικασία της επιλογής, αγνή, χωρίς κανενός είδους αναποφασιστικότητα. Η κατανόηση μετατρεμμένη σε μυστικό ελατήριο της δράσης είναι καταπληκτική, θαυμάσια, εποικοδομητική και ουσιαστικά άξια.

Η δράση που βασίζεται στην ανάμνηση αυτού που έχουμε διαβάσει για το ιδανικό που επιδιώκουμε, του κανόνα συμπεριφοράς που μας δίδαξαν, των συσσωρευμένων εμπειριών της μνήμης κ.λπ., είναι υπολογιστική, εξαρτάται από τη στενάχωρη επιλογή, είναι δυαδική, βασίζεται στην εννοιολογική εκλογή και αναπόφευκτα οδηγεί μόνο στο λάθος και στον πόνο.

Το να προσαρμόζει κανείς τη δράση στην ανάμνηση, το να προσπαθεί να τροποποιήσει τη δράση για να συμπέσει με τις συσσωρευμένες αναμνήσεις, είναι κάτι προσποιητό, παράλογο, χωρίς αυθορμητισμό και που αναπόφευκτα μπορεί να μας οδηγήσει μόνο στο λάθος και στον πόνο.

Είναι απαραίτητο οι δάσκαλοι να διδάξουν στους μαθητές και στις μαθήτριες πώς θα πρέπει να σκέφτονται.

Όταν απορρίπτουμε ή αποδεχόμαστε κάτι, είναι επειδή δεν το έχουμε κατανοήσει.

Με άλλα λόγια θα πούμε ότι δεν υπάρχει ανάγκη να αποδεχόμαστε, αλλά να ερευνούμε, να αναλύουμε, να διαλογιζόμαστε και να κατανοούμε. Όταν η κατανόηση είναι πλήρης, η αποδοχή είναι περιττή.

Το διανοητικό ζώο είναι μια μηχανή, αλλά μια μηχανή πολύ ιδιαίτερη· αν αυτή η μηχανή φτάσει να κατανοήσει ότι είναι μηχανή, αν είναι ορθά καθοδηγούμενη κι αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, μπορεί να πάψει να είναι μηχανή και να μετατραπεί σε Άνθρωπο.

Πάνω απ’ όλα επείγει να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε σε βάθος και σε όλα τα επίπεδα του νου ότι δεν έχουμε αληθινή ατομικότητα, ότι δεν έχουμε ένα διαρκές κέντρο συνείδησης, ότι σε μια συγκεκριμένη στιγμή είμαστε ένα άτομο και σε άλλη άλλο· όλα εξαρτώνται από την οντότητα που ελέγχει την κατάσταση σε οποιαδήποτε στιγμή.

Αυτό που δημιουργεί την αυταπάτη της ενότητας και ακεραιότητας του διανοητικού ζώου είναι από τη μια πλευρά η αίσθηση ότι έχει το φυσικό του σώμα, από την άλλη πλευρά το όνομα και το επώνυμό του, και τελικά η μνήμη και κάποιος αριθμός μηχανικών συνηθειών που εμφυτεύονται σε αυτό από την εκπαίδευση ή αποκτώνται από απλή και ανόητη μίμηση.

Το φτωχό διανοητικό ζώο δεν θα μπορέσει να πάψει να είναι μηχανή, δεν θα μπορέσει να αλλάξει, δεν θα μπορέσει να επιτύχει το αληθινό ατομικό Είναι και να μεταμορφωθεί σε αυθεντικό Άνθρωπο, αν δεν έχει το κουράγιο να εξαλείψει μέσα από την κατανόηση σε βάθος και διαδοχικά καθεμία από αυτές τις μεταφυσικές οντότητες που στο σύνολό τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται Εγώ, ο Εαυτός μου.

Κάθε ιδέα, κάθε πάθος, κάθε βίτσιο, κάθε συναίσθημα, κάθε μίσος, κάθε επιθυμία κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ., έχει την αντίστοιχή του οντότητα, και το σύνολο όλων αυτών των οντοτήτων είναι το πολλαπλό Εγώ της Επαναστατικής Ψυχολογίας.

Ένας άνθρωπος είναι αυτό που είναι η ζωή του·
αν ένας άνθρωπος δεν Δουλεύει πάνω
στη δική του ζωή, χάνει το χρόνο άθλια.

Μόνο διαλύοντας τα ανεπιθύμητα στοιχεία
που κουβαλάμε στο εσωτερικό μας μπορούμε
να κάνουμε από τη ζωή μας ένα αριστούργημα.

SAMAEL AUN WEOR

Translate »