Ο Δάσκαλος
Σαμαέλ είναι το όνομα της Μονάδας μου. Είμαι εδώ με την ανθρωπότητα από το χάραμα της Αυγής, μετά τη βαθιά νύχτα του μεγάλου Pralaya. Είδα στη διάρκεια δέκα χιλιάδων ετών να βυθίζεται η Λεμουρία μέσα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Γνώρισα την Ατλαντίδα και έζησα με αυτό το ίδιο λεμουριακό σώμα. Είδα να βυθίζεται η Ατλαντίδα και συνόδεψα τον Manu Vaivasvata στην έξοδό του με κατεύθυνση προς το κεντρικό οροπέδιο της Ασίας. Εγώ διατηρούσα το ίδιο σώμα.
Στην ίδια την καρδιά των Ιμαλαΐων, σε μια πλαγιά του Θιβέτ, υπήρξε ένα υπέροχο βασίλειο – πάνε πια ένα εκατομμύριο χρόνια. Εγώ έζησα σ’ εκείνη τη χώρα· τότε εισχώρησα με πολλή ταπεινότητα στο Ιερό Τάγμα του Θιβέτ και μετατράπηκα σε έναν αυθεντικό Λάμα. Δυστυχώς διέπραξα κάποια εξαιρετικά σοβαρά λάθη θέλοντας να βοηθήσω με την Ιερά Κλείδα ΙΤ τη βασίλισσα της χώρας μου. Εξαιτίας αυτού, εκδιώχθηκα από το σεβαστό Τάγμα και συνέχισα μπαίνοντας μέσα στο Samsara. Έχοντας πια πέσει, μου αφαίρεσαν εκείνο το έξοχο σώμα της αθάνατης Λεμουρίας.
Το να επιστρέψω στο πολύ παλαιό θιβετιανό μοναστήρι ήταν πάντοτε ο μεγαλύτερος πόθος μου. Λένε οι παλιοί σοφοί της Ανατολής ότι επτά είναι οι βασικές δοκιμασίες, θεμελιώδεις, απαραίτητες για τη μυητική υποδοχή στο Ιερό Τάγμα του Θιβέτ.
Εγώ ρίχτηκα στις μάχες, γνώρισα δοκιμασίες, χτύπησα όπως άλλοι την πόρτα του ναού. Μια Κυρία-Μύστης, έπειτα από τόσες και τόσες υπέρμετρα τρομακτικές και φοβερές δοκιμασίες, μου έδειξε δυσοίωνα την αποσαρκωμένη και φρικτή μορφή του Θανάτου: οστεώδες κρανίο ανάμεσα σε δύο διασταυρούμενα οστά.
«Εγώ εργάζομαι για την πονεμένη ανθρωπότητα… Θα πληρώσω όλα όσα οφείλω θυσιαζόμενος για τη Μεγάλη Ορφανή… Έχετε συμπόνια για μένα».
«Εάν εσύ είχες προετοιμαστεί, θα πέθαινες παρουσία αυτής της μορφής». Αυτή ήταν η απάντηση και κατόπιν επικράτησε μια φοβερή σιωπή.
Με το τελετουργικό ένδυμα του δήμιου, προχώρησε αποφασιστικά προς εμένα κρατώντας το ιερό μαστίγιο στο δεξί της χέρι. Αμέσως κατάλαβα ότι έπρεπε να περάσω από την ευαγγελική μαστίγωση. Προχώρησα προς το εσωτερικό του ναού, πολύ αργά… κατά μήκος εκείνου του αρχαίου αιθρίου που περιβαλλόταν από αρχαϊκά τείχη. «Πέθανε! Πέθανε! Πέθανε!» αναφώνησε η Κυρία κατά τη στιγμή που με μαστίγωνε στ’ αλήθεια με το ιερό μαστίγιο.
Ποτέ δεν μπόρεσα να ξεχάσω αυτό το κοσμικό γεγονός που συνέβη στην καρδιά των Ιμαλαΐων. Σήμερα είμαι νεκρός, δούλεψα εντατικά με τη βοήθεια του Ιερού μου Φιδιού, τα Κόκκινα Δαιμόνια έχουν νικηθεί. Η Μητέρα μου κι εγώ μοιραστήκαμε τη σκληρή εργασία· εγώ κατανοούσα κι αυτή εξάλειφε.
Τη νύχτα που επέστρεψα στο Ιερό Τάγμα του Θιβέτ, ήμουν ευτυχής. Για την επάνοδο δεν υπάρχουν εορτασμοί· έτσι είναι γραμμένο, και αυτό το γνωρίζουν οι Θεοί και οι άνθρωποι. Απλά και χωρίς καμία επίδειξη, ανέκτησα τη θέση μου μέσα στο Τάγμα και συνέχισα με την εργασία που άλλοτε είχα εγκαταλείψει, όταν απομακρύνθηκα από τον ευθύ δρόμο.
Λένε παλιές αρχαϊκές παραδόσεις, που χάνονται στην τρομακτική νύχτα όλων των εποχών, ότι αυτό το Σεβαστό Ίδρυμα αποτελείται από 201 μέλη· το Ανώτερο Επίπεδο διαμορφώνεται από 72 Brahmanes. Είναι οι μόνοι ικανοί να μας δώσουν το αληθινό κλειδί του Αrcano A.Z.F., χάρις στη γνώση της πρωτόγονης ατλάντιας γλώσσας Watan, βασικής ρίζας των σανσκριτικών, των εβραϊκών και των κινεζικών.
Το αρχαιότατο Ιερό Τάγμα του Θιβέτ είναι ασφαλώς ο γνήσιος θεματοφύλακας του αληθινού Θησαυρού Aryabarta. Εκείνοι οι Μυστικιστές γνωρίζουν για τα βάσανα των ήδη ηττημένων φυλών, που έζησαν και πέθαναν στη σκιά της κολοσσιαίας μάζας του. Αυτοί γνωρίζουν για το πέταγμα των αετών και για τον κεραυνό που τους σημαδεύει με την πύρινη υπογραφή του. Στις πλαγιές των βουνών του κυλά η βροντή των άγριων καταιγίδων και στα επιτύμβια ιερά του βυθίζονται κοσμικά σημάδια που έχουν γεύση αιωνιότητας.
Όμως ω, Θεέ μου!, θυμήσου, αγαπητέ αναγνώστη, ότι δεν υπάρχουν ρόδα χωρίς αγκάθια, εσύ το ξέρεις. Ευτυχώς το μοναστήρι του Ιερού Τάγματος του Θιβέτ είναι πολύ καλά προστατευμένο μέσα στην τέταρτη διάσταση. Είναι γραμμένο στα βάθη των αιώνων και με χαρακτήρες από φωτιά ότι ο Bagavan Aclaiva είναι ο μυστικός Κυβερνήτης του μυστηριώδους Τάγματος…
«Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα 1969-70»
Σαμαέλ Αούν Βεόρ
