Το σεξουαλικό μέρος είναι το πιο λεπτό και αποφασιστικό για να μπορούμε εμείς να αφυπνίσουμε τις ενέργειές μας και να αρχίσουμε να κατασκευάζουμε τα Ηλιακά Σώματα, δηλαδή τα Υπαρξιακά Σώματα του Είναι. Για να μπορούμε αληθινά να εισέλθουμε στους εσωτερικούς κόσμους, στους Ναούς Ανώτερων Μυστηρίων, όπου θα λάβουμε είδη διδασκαλίας πολύ διαφορετικά από αυτό που παραδίδεται εδώ.
Ας εξηγήσουμε λίγο σχετικά με το αντικειμενικό μέρος. Πρώτα θα σας πω ότι ο Δάσκαλος τονίζει στα έργα του το να μη φτάνουμε στον σπασμό. Αυτό το λέει σε όλα τα έργα του, αλλά δεν εξηγεί περισσότερα επειδή θα έπρεπε να γράφει πολλούς τόμους ώστε να μπορέσει να το εξηγήσει λεπτομερώς και με πιο συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι λοιπόν όταν ο Δάσκαλος λέει «να μη φτάσουμε στο σπασμό», όταν έρχεται αυτή η ζωική ώθηση, θα μπορούσαμε να πούμε, αυτό που συμβαίνει είναι ότι πολλά ζευγάρια ξεχωρίζονται και δεν υπάρχει διαρροή ενεργειών, αλλά και ούτε γίνεται μεταβολή. Γιατί; Γιατί δεν υπήρξε χρόνος και οι αδένες μένουν γεμάτοι από ενέργεια. Αυτή η ενέργεια βράζει, έχει δηλαδή ένα βολτάζ τρομερά δυνατό και μετά εξακολουθούν οι επιπτώσεις αυτής της πράξης, από την απροσεξία μας.
Εδώ έχουμε τη σπονδυλική στήλη, εδώ έχουμε τους αδένες και από εδώ ανεβαίνουν οι ατμοί, έτσι δεν είναι; Τότε από εδώ, από το τέλος της σπονδυλικής στήλης εξαρτώνται πολλά αρκετά λεπτά κανάλια, τα οποία κανένα μηχάνημα των επιστημόνων δεν μπορεί να ανακαλύψει διότι πρόκειται για αστρική και διανοητική ύλη, αιθερικά κανάλια που βρίσκονται συνδεδεμένα με τη σπονδυλική στήλη. Όταν έρχεται ο σπασμός συμβαίνει ότι αυτοί οι αδένες μένουν εντελώς γεμάτοι, πλήρεις από ενέργεια, αλλά αυτή η ενέργεια ούτε έχει ανέβει ούτε έχει κατεβεί. Τότε τι συμβαίνει; Οι ατμοί αυτής της ενέργειας που σκορπίζονται καίνε αυτά τα κανάλια, τα οποία είναι φτιαγμένα για άλλα είδη ενέργειας και σαν αποτέλεσμα έρχονται οι πόνοι… Δεν πρέπει τότε να φτάσουμε στο σπασμό ώστε να μπορούν αυτές οι ενέργειες, δηλαδή οι ατμοί, να ανεβαίνουν από τη σπονδυλική στήλη συνεχίζοντας, κάνοντας τη διαδρομή μέχρι να φτάσουν στην καρδιά. Όταν δεν φτάνουμε στο σπασμό, ξεχωριζόμαστε πριν, θα πρέπει μετά τουλάχιστον για κανένα μισάωρο αφού έχουμε ξεχωριστεί, να συνεχίζουμε μεταβάλλοντας τις ενέργειες μέσω της συνειδητής φαντασίας και της εισπνοής, φανταζόμενοι ότι αυτή η ενέργεια ανεβαίνει από τη σπονδυλική στήλη μέχρι να φτάσει στην καρδιά, που είναι το κεντρικό σημείο της ενέργειας.
Όταν δεν το κάνουμε αυτό, η ενέργεια μένει έτσι και τότε της μένουν μόνο δύο δρόμοι: ανεβαίνει ή κατεβαίνει. Και εφόσον δεν την έχουμε κάνει να ανέβει, έρχονται οι νυχτερινές ονειρώξεις ή οι πόνοι στο σώμα… Αυτό το βίωσα, το ερεύνησα στην πρακτική ζωή και γι’ αυτό τολμάω να μιλήσω δημόσια γι’ αυτό. Το έζησα στη σάρκα μου και υπέφερα άφατα για να αποκτήσω την πρακτική. Κανένας δεν έχει μπει εδώ σαν δάσκαλος, αλλά σαν μαθητής…
Τώρα, τόσο ο παντρεμένος όσο και ο ελεύθερος παθαίνουν νυχτερινές ονειρώξεις. Δεν αναφέρομαι μόνο στον ελεύθερο αλλά και στους παντρεμένους, αυτές τις νυχτερινές ονειρώξεις τις προκαλούμε εμείς οι ίδιοι. Αυτό το διαπίστωσα εγώ σε όσες χώρες επισκέφτηκα, ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων υπέφεραν από νυχτερινές ονειρώξεις. Με ρωτούσαν για κάποια λύση και η πραγματικότητα είναι ότι εμείς οι ίδιοι φταίμε γι’ αυτό. Προχωράμε στο δρόμο και βλέπουμε μια πολύ όμορφη κοπέλα και λέμε: «Πω, πω! Τι όμορφο κορίτσι, για κοιτάξτε τι σώμα, τι καμπύλες!» Τι προκαλούμε με αυτό; Μια και καλή μια ονείρωξη τη νύχτα, γιατί κοιτάμε με πάθος, με μοχθηρό νου, και αυτό γράφεται στο υποσυνείδητο, σε αυτό το μαγνητόφωνο που κουβαλάμε παντού…
Θα ήθελα να σας πω επίσης ότι η αποτυχία πολλών ζευγαριών βρίσκεται στο ότι θέλουν να ξεκινάνε σαν δάσκαλοι, όταν πρέπει να ξεκινάνε σαν μαθητές και όχι σαν δάσκαλοι. Γι’ αυτό ο Δάσκαλος λέει: «να μάθουμε την πρακτική της αγνότητας». Αυτός δεν μιλάει μόνο για την αγνότητα αλλά και για την πρακτική της μεταβολής. Σημαίνει ότι πρέπει να γινόμαστε πρακτικοί, να μην κάνουμε κατάχρηση, διότι από την κατάχρηση έρχονται σαν αποτέλεσμα οι πτώσεις. Σας μιλάω και από εμένα διότι εγώ είμαι ένας εμπειρικός τύπος, όχι θεωρητικός. Έπρεπε να μάχομαι άφατα ώστε να μπορέσω να αποκτήσω την ισορροπία, δηλαδή την αγνότητα. Αυτό δεν γίνεται από τη μια στην άλλη, αλλά με βάση υπερπροσπάθειες, απαιτείται.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ οργανισμών. Υπάρχουν οργανισμοί που μπορούν να αντέξουν 15 ή 20 λεπτά, άλλοι 10 ή 15 και έτσι διαδοχικά. Έτσι λοιπόν θα πρέπει πρώτα να προσέχουμε την ικανότητα, τη δύναμη του οργανισμού ώστε να προσαρμόζουμε το χρόνο. Εάν για παράδειγμα αντέχετε 10 λεπτά στην πρακτική, να κρατάτε 2 ή 3 μήνες σε αυτά τα 10 λεπτά, όχι παραπάνω. Αυτά τα 10 λεπτά μετά από 2 ή 3 μήνες σάς κάνουν ικανούς να κρατάτε 15 ή 20 λεπτά, διότι το σώμα φορτώνεται, ενδυναμώνεται και έτσι δεν υπάρχουν αδυναμίες. Η ίδια η ενέργεια αρχίζει να θεραπεύει τις αδυναμίες και να ενδυναμώνει τον οργανισμό. Έτσι αυξάνεται το ποσοστό ικανότητας του σώματος.
Έτσι λοιπόν, αδελφοί, να έχετε υπόψη αυτό, να μην μπείτε σαν δάσκαλοι αλλά σαν μαθητές για να μάθετε. Για να μπορούμε να μάθουμε θα πρέπει να αρχίζουμε με λίγο χρόνο για να κρατάμε την ισορροπία. Εξαιτίας αυτού τα ζευγάρια έχουν αποτύχει γιατί δεν δόθηκε μια κατάλληλη εξήγηση ώστε ο καθένας να ψάχνει την ισορροπία του στο σεξουαλικό τομέα.
Θέλω επίσης να σας πω ότι καθώς ο οργανισμός γίνεται ικανός να δουλεύει πολλή ώρα, δεν πρέπει να κάνουμε κατάχρηση, διότι θα αρχίσει να τρέφεται το εγώ του πάθους. Κρατήστε κάποιο χρόνο περιορισμένο για να μην μπει και η λαγνεία επίσης. Υπάρχουν δυνατά άτομα που μπορούν να διαρκούν μία ή δύο ώρες στην πρακτική. Νομίζουν πως δεν κάνουν κατάχρηση, ενώ χοντραίνουν το εγώ της λαγνείας. Δηλαδή, πρέπει να γίνεται με ισορροπία, ισορροπημένα.
Θα σας εξηγήσω ένα μέρος πολύ βασικό σχετικά με τη σεξουαλικότητα, στη στιγμή της πρακτικής. Οι σεξουαλικές πτώσεις των ζευγαριών γίνονται από το νου. Ο νους είναι αυτός που μας ρίχνει ή μας κάνει να κυλιόμαστε, έτσι όπως λέμε κοινώς. Αυτό γίνεται διότι στην πρακτική δεν υπάρχει συγκέντρωση και αφήνετε ελεύθερο το νου, ώστε να κάνει από εμάς ό,τι θέλει.
Δηλαδή, πρώτα πριν την ένωση θα πρέπει να γίνεται μια βαθιά προσευχή στη Θεϊκή Μητέρα, ζητώντας της βοήθεια και υπεράσπιση για να μην αποτύχουμε σε εκείνες τις στιγμές. Δεύτερο, συγκέντρωση στους σεξουαλικούς αδένες, να φανταζόμαστε τους αδένες γεμάτους από ενέργεια. Τρίτο, συνειδητή φαντασία, να φανταζόμαστε είναι να βλέπουμε. Να φανταζόμαστε ότι αυτή η ενέργεια αρχίζει να βράζει και οι ατμοί ξεκινάνε να ανεβαίνουν από τη σπονδυλική στήλη προς τα πάνω μέχρι να φτάσουν στην καρδιά και εκεί μετατρέπονται σε φως και το φως σκορπίζεται. Έτσι, με αυτό τον τρόπο, η συνειδητή φαντασία και η συγκέντρωση είναι βασικές για να μην πέφτουμε στο λάθος των πτώσεων. Αυτό το πειραματίστηκα εγώ γιατί αναγκάστηκα να μάχομαι πολύ σκληρά σε αυτό τον τομέα, μέχρι που ανακάλυψα αυτήν τη μέθοδο. Τότε ο νους δεν μένει ελεύθερος διότι είναι απασχολημένος με κάτι εποικοδομητικό, με κάτι το οποίο αξίζει να ασχοληθεί, που είναι η συνειδητή φαντασία.
Τώρα πώς έρχεται η πτώση; Όταν το ζευγάρι αφήνει το νου του ελεύθερο και αυτός πηγαίνει στα γεννητικά όργανα του άλλου φύλου, τότε έρχεται εκεί ένα Εγώ της λαγνείας και η πτώση. Έτσι λοιπόν σας μιλάω για αυτά που πειραματίστηκα στη σάρκα μου…
Θα πρέπει δηλαδή να συγκεντρωνόμαστε, να φανταζόμαστε την ενέργεια που ανεβαίνει. Πρόκειται για μια ενέργεια χρυσού χρώματος, πιο λαμπερή από το χρυσό. Είναι η Ιερή Φωτιά που ανεβαίνει από σπόνδυλο σε σπόνδυλο, σύμφωνα με τις αξίες της καρδιάς. Δηλαδή πρέπει να αποκτήσουμε αρετές και όχι να μάθουμε με εγωισμό για τον εαυτό μας, αλλά να μάθουμε για να διδάξουμε…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τι θα συνέβαινε στα φυσικά σώματα ενός ζευγαριού εάν εξασκούσε μερικές φορές τον άσπρο ταντρισμό (σεξουαλική ένωση χωρίς εκσπερμάτωση) και άλλες φορές τον γκρίζο ταντρισμό (σεξουαλική ένωση με εκσπερμάτωση);
Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ: Πρακτικά εκφυλίζεται σιγά σιγά, ώσπου μετατρέπεται σε μαύρο. Δηλαδή, καταναλώνεται το ζευγάρι σιγά σιγά διότι γεννιέται η ουρά του διαβόλου. Αμέσως εκφυλίζεται το άτομο που αρχίζει με τέτοια πράγματα. Πρέπει να μαχόμαστε πάντα για την αγνότητα, δηλαδή για τον άσπρο ταντρισμό…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι αποτέλεσμα θα είχε ένας ελεύθερος που θα δούλευε στο Μεγάλο Αρκάνο πού και πού, βέβαια με την ίδια γυναίκα πάντα;
Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ: Ο Δάσκαλος μας μιλάει για «νόμιμους γάμους». Τώρα, με το να γίνεται πού και πού «λαθραία», όπως λέμε, δεν κάνει τίποτα, έτσι δεν είναι; Δηλαδή, πρέπει να νομιμοποιεί το γάμο του και να μην το κάνει πού και πού, πότε με τη μια γυναίκα και πότε με την άλλη, διότι έτσι παίζει με τη φωτιά και θα καεί.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν ένας από τους συζύγους δεν ανήκει στη Γνώση, δίνει το ίδιο αποτέλεσμα αν κάνει το μάντραμ διανοητικά, έτσι δεν είναι;
Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ: Είναι πολύ φυσικό πως η συγκέντρωση και η συνειδητή φαντασία δουλεύοντας με ισορροπία έρχονται να είναι το ίδιο. Όταν για παράδειγμα ένα γνωστικό ζευγάρι βρίσκεται σε ένα σπίτι όπου οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν καμιά σχέση με τη διδασκαλία, μπορεί να κάνουν το μάντραμ (ΙΑΟ) διανοητικά και θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Σε αυτό δεν υπάρχει πρόβλημα. Τώρα, όταν πρόκειται για ένα από τα άτομα του ζευγαριού που είναι αντίθετο στη διδασκαλία, εκεί τότε ας «σωθεί όποιος μπορεί», δηλαδή εάν στον άντρα δεν του αρέσει η αγνότητα, ας μετατρέψει η γυναίκα σε σιωπή τις ενέργειές της. Αυτή η μεγάλη θυσία που κάνει της χρησιμεύει. Αυτή είναι μια αξία, δηλαδή αυτό που λέγεται υπερπροσπάθεια, και έτσι έχει μεγαλύτερη άνοδο, πιο γρήγορα. Και στην αντίθετη περίπτωση, εάν η γυναίκα δεν είναι γνωστική και άντρας είναι, ας κάνει αυτός τη μεταβολή του και αυτή ας καεί. Εδώ δεν σώζουμε κανέναν, αλλά ο καθένας σώζεται από τις δικές του υπερπροσπάθειες και αξίες.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, για ποια αιτία ή λάθος μπορεί κάποιος να αφήσει το σύζυγο;
Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ: Βασικά από μοιχεία, που είναι ένα ασυγχώρητο λάθος, και από εγκατάλειψη του σπιτιού επίσης. Διότι η γυναίκα που εγκαταλείπει το σπίτι της είναι γιατί δεν αγαπάει ούτε το σπίτι της ούτε τον άντρα της ούτε την οικογένειά της, εάν έχει. Και επίσης ο άντρας που εγκαταλείπει τη γυναίκα του και τα παιδιά του είναι γιατί δεν τους αγαπάει. Για ένα τέτοιο γεγονός καταστρέφεται βασικά ο γάμος και από τη μοιχεία. Αυτή την αμαρτία νομίζω πως όλοι πραγματικά την έχουμε επάνω μας και είναι ασυγχώρητη. Γι’ αυτό λέγεται: «όλες οι αμαρτίες θα συγχωρεθούν εκτός από την αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος». Θα σας εξηγήσω τώρα αυτή την αμαρτία. Η αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος είναι η μοιχεία και η εκσπερμάτωση. Τώρα αυτή η αμαρτία δεν συγχωρείται γιατί πρέπει να το πληρώσουμε στη σάρκα μας, εδώ και τώρα, έτσι όπως την κάναμε. Δηλαδή, αυτή την αμαρτία ή αυτό το μεγάλο αρχείο, που ο καθένας από εμάς έχει να πληρώσει, του το εισπράττει η Λευκή Αδελφότητα στον μυημένο όταν κοντεύει να τελειώσει το Δεύτερο Βουνό, όταν πλησιάζει την απελευθέρωση. Η τελευταία αμαρτία που πληρώνουμε είναι αυτή εναντίον του Αγίου Πνεύματος...
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τι συμβαίνει στον άνθρωπο που γνωρίζει την πρακτική του Αρκάνο και τη χρησιμοποιεί για να τη βεβηλώνει, δηλαδή την ασκεί εδώ κι εκεί…;
Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ: Κάθε άνθρωπος πρέπει να απαντήσει για τον εαυτό του. Αν ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους κάνει κακή χρήση της διδασκαλίας που λαμβάνει, ο Νόμος τον αρπάζει από μπροστά και τον κάνει ένα τίποτα. Τα άτομα που κάνουν αυτά τα πράγματα καίνε οι ίδιοι τον εαυτό τους, έχουν μπει στην πυρκαγιά και… αυτούς δεν τους σώζει κανένας!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, πώς πρέπει να προχωρήσει ένας γνωστικός μαθητής όταν η γυναίκα του μείνει έγκυος;
Α.Δ. ΡΑΒΟΛΟΥ: Όταν η σύζυγος μείνει έγκυος, μένει απείραχτη. Ο άνδρας πρέπει να μεταβάλλει τις ενέργειές του σαν ελεύθερος, όμως ποτέ να μην προσπαθήσει να πειράξει τη γυναίκα του.
