Το Λογικό Θηλαστικό που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, στην πραγματικότητα δεν κατέχει μια συγκεκριμένη ατομικότητα.
Αναμφισβήτητα αυτή η έλλειψη Ψυχολογικής ενότητας στο ανθρωποειδές είναι η αιτία για τόσες δυσκολίες και πίκρες.
Το φυσικό σώμα αποτελεί μιαν απόλυτη ενότητα και δουλεύει σαν ένα οργανικό σύνολο, εκτός και είναι άρρωστο.
Όμως η εσωτερική ζωή του ανθρωποειδούς με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί ψυχική ενότητα.
Το πιο σοβαρό απ’ όλα τούτα, αντίθετα με ότι λένε οι διάφορες σχολές Ψευτο-εσωτερισμού και Ψευτο-αποκρυφισμού, είναι η απουσία ψυχολογικής οργάνωσης στο ιδιαίτερο και προσωπικό υπόβαθρο κάθε ατόμου.
Σίγουρα κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχει αρμονική δουλειά συνόλου στην εσωτερική ζωή του ατόμου.
Το ανθρωποειδές, σε ότι αφορά την εσωτερική του κατάσταση, είναι μια ψυχολογική πολλαπλότητα, ένα άθροισμα από «Εγώ».
Οι αγνοούντες μορφωμένοι της σκοτεινής αυτής εποχής λατρεύουν το «ΕΓΩ», το θεοποιούν, το εξυψώνουν, το ονομάζουν «Άλτερ Έγκο», “ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΕΓΩ”, “ΘΕΙΟ ΕΓΩ” κ.τ.λ.
Δε θέλουν να καταλάβουν οι “Πολυμαθείς” αυτής της μαύρης εποχής που ζούμε, ότι το “Υπέρτατο Εγώ” και το “Κατώτερο Εγώ” είναι δύο τμήματα του ίδιου πολυπρόσωπου “Εγώ”…
Το ανθρωποειδές, σίγουρα, δεν έχει ένα “Διαρκές ΕΓΩ” παρά μόνο μια πληθώρα διαφόρων “Εγώ” απάνθρωπων και παράλογων.
Το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, μοιάζει μ’ ένα ανάστατο σπίτι όπου αντί να υπάρχει ένας αφέντης, υπάρχουν πολλοί οικότροφοι, οι οποίοι πάντοτε θέλουν να διατάζουν και να κάνουν ότι τους έρχεται όρεξη…
Το μεγαλύτερο λάθος του Ψευδό-εσωτερισμού και του φτηνού Ψευδό-αποκρυφισμού είναι η υπόθεση ότι κατέχουμε ή ότι υπάρχει μέσα μας ένα «Διαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» χωρίς αρχή και τέλος…
Αν αυτοί που σκέπτονται έτσι ξυπνούσαν την συνείδηση έστω και για μια στιγμή, θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τελείως, μόνοι τους, ότι το λογικό ανθρωποειδές ποτέ δεν είναι το ίδιο για πολύ καιρό…
Το λογικό θηλαστικό από ψυχολογική άποψη, αλλάζει διαρκώς…
Το να σκεφτούμε ότι ένα πρόσωπο που ονομάζεται Λουίς είναι πάντοτε ο Λουίς, είναι κάτι σαν κακόγουστο αστείο…
Το άτομο ονόματι Λουίς έχει μέσα του άλλα «ΕΓΩ» που εκφράζονται μέσα από την προσωπικότητά του σε διάφορες στιγμές, και μολονότι στον Λουίς δεν αρέσει η απληστία, σε άλλο ΕΓΩ μέσα του (ας το πούμε Πέπε) αρέσει η απληστία και ούτω καθ’ εξής…
Κανείς δεν είναι συνεχώς ο ίδιος, στην πραγματικότητα δε χρειάζεται να είναι κανείς πολύ σοφός για να καταλάβει τις αναρίθμητες αλλαγές και αντιφάσεις κάθε ατόμου…
Η υπόθεση ότι ένας κατέχει ένα «Διαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» ισοδυναμεί φανερά με έλλειψη σεβασμού προς τους ομοίους του και τον εαυτό του.
Μέσα σε κάθε άτομο ζουν πολλά πρόσωπα, πολλά ΕΓΩ, αυτό μπορεί να το εξακριβώσει κανείς μόνος του και άμεσα όποιος είναι επάγρυπνος συνειδητά…
